Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paria sunt igitur. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Duo Reges: constructio interrete. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed tamen intellego quid velit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Bork: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Omnia peccata paria dicitis.: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
ALIO MODO.: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Bork: An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Sed haec omittamus;: Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Bork: Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Bork: Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Bork Nulla erit controversia. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Ratio quidem vestra sic cogit.

Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Graccho, eius fere, aequalí?
Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant;

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare
nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et
utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura
mundum universum et eius maxima partis administrari.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quonam, inquit, modo? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Videsne, ut haec concinant? Si quae forte-possumus. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.